باز عشقم زد شبيخون اي عجب
گو چه مي خواهي ز من اين نصف شب
عشق اي آتش زن دنيا و دين
ما دگر هستيم خاكستر نشين
عشق اي پروردة دامان من
بيش از اين بر آتشم دامان مزن
عشق اي بيچاره ساز چاره سوز
قصد جان ناتوان داري هنوز ؟
عشق اي بيداد بنياد نه
عشق اي بنياد را بر باد ده
عشق اي همسايه آوارگي
عشق اي سرمايه بيچارگي
عشق اي زندان تاريك بلا
عشق اي زنجير پاي مبتلا
عشق اي درياي طوفان زاي غم
عشق اي وحشت فزا قعر عدم
راحت از بار غم دل كن مرا
يا بكش يكباره يا ول كن مرا
گيج و گول و ابله و خل كرديم
لات و لوت آسمان جل كرديم
زندگي چون تير رفت از شست من
آب پاكي ريخت روي دست من
عشرت از ما رشتة الفت گسيخت
آن سبو بشكست و آن پيمانه ريخت
شاهبازا خودنمايي مي كني
با مگس زورآزمايي مي كني
نيست ديگر طاقت كشتي مرا
دست بردار كشتي مرا
يكزمان گر ما جوان بوديم ولش
حال ديگر دور ما را خط بكش
من همي خواهم دهي خط امان
تازه داري مي كشي خط نشان ؟
ما حريف زورمندان نيستيم
ما برادر مرد ميدان نيستيم
دگر آن شور و جوانيها گذشت
مرشد اينجا لنگ مي اندازد دگر
باز را چون صعوه بر انداختيم
پيش تير تو سپر انداختيم
ياد داري من چه بودم-چون شدم
از بلندي چون فلك وارون شدم
من هم آخر كار و باري داشتم
آبرو و اعتباري داشتم
بد نكردم با تو كردم بندگي
پاك افتادم زكار و زندگي
تيره روز از گردش كوكب شدم
لاجرم محتاج شام شب شدم
سالها بردم به بوي گنج- رنج
رنجها ديدم نديدم روي گنج
سالها شد قوت من با درد و داغ
روز و شب خون جگر دود چراغ
آن پري كي ياد عاشق مي كند ؟
ترك ياران موافق مي كند
عاشق آري سعي بي حاصل كند
عشق سعي آدمي باطل كند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر